گاهی اوقات از نوشته‌های تکراری خسته میشم. از اینکه بعضی از حرفا رو مدام تکرار کنیم. البته باید این زاویه رو هم در نظر داشت که هرکس نظر شخصی خودش رو میده. و قطعا نظر همه هم قابل احترامه. ولی بعضی نظرا، شاید اونقدرا کارشناسی شده نیست و از خیلی جنبه‌ها عقب مونده.این روزا تو دنیای بازی‌ها، سر و کله‌ی یه عنوان ایرانی پیدا شده که سر و صدای زیادی به پا کرده. از نشون دادن تریلر‌هاش تو سایتای معتبر جهان و از همه مهمتر اینکه اون رو یه بازی امیدوار کننده خوندن. خیلیا این بازی رو تحسین کردن و البته وبسایت رسمی گیمفا هم شدیدا این بازی رو تحت پوشش قرار داده و مثل همیشه از عنوانای ایرانی حمایت کرده. البته این حمایت به مذاق خیلی‌ها خوش نمیاد.دلیلاشون از داستان بازی گرفته تا سبک و گرافیک بازی، که انصافا استودیوی راسپینا، روشون کم کاری نکرده.

بازم لازمه بگم من شخصا هیچوقت با تعصب به هیچ عنوان ایرانی یا خارجی نگاه نکردم. اما به عنوان یه ایرانی، چند باری چند مقاله درباره‌ی اینکه باید از بازی‌ها و کالا‌های ایرانی حمایت بشه نوشتم. و بار‌ها مثال پیشرفت سونی رو زدم، که از یه تراشه کار خودش رو شروع کرد و با همکاری مردمش، فقط و فقط با همکاری مردمش و از خودگذشتگی اون‌ها تونست به یکی از بزرگترین شرکت‌های جهان تبدیل بشه.بعد از اینکه E.T Armies خبرا و ویدئو‌هاش تو وبسایت‌های مختلف منتشر شد، خیلی‌ از مردم و دوستداران صنعت بازی ازش حمایت کردن. خیلی‌ها منصفانه برخورد کردند و عده‌ای دیگه این بازی رو یک «تقلب» و «تقلید» از بازی‌های خارجی دونستن.به عنوان مثال خیلی‌ها زره و سلاح‌های این بازی رو تقلیدی از بازی‌های غربی دونستن و عده‌ای دیگه حتی به سبک این بازی هم رحم نکردن و سبک این بازی رو یه تقلید خوندن!درباره‌ی زره ها و سلاح‌ها باید بگیم، که واقعا نمیشه برای این بازی ایرادی گرفت. ذهنیت کلی همه‌ی ما از آینده‌ای دور دقیقا دنیایی با همین امکانات و سلاح و زره‌هاست. حتی این تشابه بین بازی‌های آمریکایی و سطح اول جهان هم دیده میشه که جای تعجب داره که چرا عده‌ای انقدر به ایراد گرفتن از این نکته اصرار دارن!و البته درباره‌ی ایراد دوم، یعنی تقلیدی بودن سبک بازی باید گفت… اکه انتظارمون این باشه که مثلا هیچ بازی دیگه‌ای به سبک GTA وجود نداشته باشه و اگه وجود داشت اون رو به شدت بکوبونیم، اونوقت شاید دیگه نباید درباره‌ی بازیایی مثل Sleeping Dogs صحبت کنیم!

با اینکه استقبال بی نظیر و بی سابقه ای از رونمایی تریلر جدید بازی ایرانی “ارتش های فرازمینی” شد و نظرات مثبتی را همراه داشت،ولی انتقادات بسیار کوبنده و خارج از منطقی هم مشاهده شد

ما دیگه تو دهه‌ی نود میلادی نیستیم که سبکای جدید بازی پشت سر هم عرضه شن! بازی‌های Fahrenheit و Heavy Rain‌ تقریبا تو سبکی مشابه ساخته شدن. این به این معنیه که هیچوقت سمت Beyond‌ نریم؟! واقعا منطقی نیست! ای کاش میفهمیدیم در این زمان و این عصر،الگوبرداری و استفاده از استانداردهای روز دنیا در حداقل شرایط،میتونه مورد پسند باشه.متاسفانه ما هنوز با این مفهوم و فرقش با تقلید آشناییت نداریم !

بازی ایرانی ارتش‌های فرازمینی، از هر نظر پرقدرت ظاهر شد. شاید عاقلانه نباشه که با بلند پروازی به سمت این بازی بریم. شاید بهتر باشه انتظار BF و COD رو نداشته باشیم. استودیوی راسپینا، با کارکنان خلاق ایرانی خودش، قدم در راهی گذاشته که شدیدا نیاز به حمایت ما داره. با کمترین بودجه، قصد عرضه‌ی با کیفیت‌ترین بازی تاریخ ایران رو داره که فقط ما با حمایتمامون میتونیم بهشون کمک کنیم.برای رد شدن از یه پل خطرناک و نه چندان مطمئن، نمیشه به سرعت عبور کرد. شاید نزدیک به انتهاش پل بریزه و همه‌ی گام‌هامون بی‌مصرف باقی بمونه. پس باید آروم آروم و مطمئن قدم برداشت، تا مطمئن به انتهاش رسید.انتظار بالا و بلند پروازانه از عناوین ایرانی، تنها دلیل درجا زدن عنوان‌های ایرانی هستن. اینجا وظیفه‌ی ماست که با همت و حمایتمون به این عنوان کمک کنیم تا بتونه موفق باشه.

نباید ایرادای بنی اسرائیلی بگیریم. هیچ بازیی در دنیا بدون ایراد نیست. همه‌ی بازی‌ها ایراد خودشون رو دارن. به اندازه‌ی خودشون عالی هستن و عاری از باگ نیستند.ما باید به این منطق برسیم، که برای پیشرفت، باید آروم و منطقی و شمرده قدم برداشت. به طوری که از موفقیت در آینده مطمئن بود. این مهمترین اصلیه که باید بهش دقت کنیم.

متاسفانه صبر، واژه‌ای نا مفهوم بین ما ایرانی هاست…

باغبان گر پنج روزی صحبت گل بایدش
بر جفای خار هجران صبر بلبل بایدش
ای دل اندربند زلفش از پریشانی منال
مرغ زیرک چون به دام افتد تحمل بایدش

حافظ